Op de dag dat de boekhandels van Polare hun deuren (tijdelijk?) sluiten, bezoek ik Waanders in de Broeren in Zwolle. Een winkel die volgens de initiatiefnemer geen winkel mag heten, een huis vol boeken in wat ooit een katholieke kerk was. Sinds dit 'huis voor het woord' vorig jaar haar deuren opende, heeft het al meer bezoekers ontvangen dan het vernieuwde Zwolse museum de Fundatie (Trouw, 25 januari 2014).
Een kerk dus, waar je niet alleen een psalmenboek kunt vinden, maar ook - op de afdeling 'Lekker buiten' - een Book of Palms. Ja, dat is inderdaad een encyclopedie over palmbomen.
Een kerk waar muziek klinkt, door koptelefoons. De cd-afdeling op de galerij is zo gesitueerd dat je precies uitzicht hebt op de marmerwitte engelen Gods die met hun harp en cither bovenop het orgel staan.
Een kerk, gevuld met zacht geroezemoes. Als ik in de rij bij de kassa sta, hoor ik een man en een vrouw een geloofsgesprek voeren.
"Dat bewijzen, daar heb ik het niet zo op."
"Nee, ik ook niet. Daarvoor is ons Grote Boek niet geschreven. Als je God ermee wilt bewijzen, maak je er misbruik van."
Een kerk waar gebeden wordt, zij het sporadisch. In het restaurant in het hoogkoor zie ik een gezin zitten, moeder en dochter beiden met rok, die even de ogen sluiten voor ze aan hun pompoensoep met kokosroom beginnen. Toch dapper om zo'n stil thuisritueel in de openbare ruimte voort te zetten. Ik zou het in elk geval niet durven.
Een huis van gebed dat een rovershol geworden is? Ach nee. Dit is geen slap aftreksel van een kerk, maar een boekwinkel plús. De wijdingskruisjes op de muur zijn weggehaald, waarschijnlijk al in de jaren 80 toen de kerk leeg kwam te staan (kan je een kerk eigenlijk wel ontwijden?). De versiering rondom de kruisjes zit nog op de muur, er hangt een bordje onder ter informatie.
Geen kerk, geen winkel. Dit is wat men noemt een Beleving.
Een kerk dus, waar je niet alleen een psalmenboek kunt vinden, maar ook - op de afdeling 'Lekker buiten' - een Book of Palms. Ja, dat is inderdaad een encyclopedie over palmbomen.
Een kerk waar muziek klinkt, door koptelefoons. De cd-afdeling op de galerij is zo gesitueerd dat je precies uitzicht hebt op de marmerwitte engelen Gods die met hun harp en cither bovenop het orgel staan.
Een kerk, gevuld met zacht geroezemoes. Als ik in de rij bij de kassa sta, hoor ik een man en een vrouw een geloofsgesprek voeren.
"Dat bewijzen, daar heb ik het niet zo op."
"Nee, ik ook niet. Daarvoor is ons Grote Boek niet geschreven. Als je God ermee wilt bewijzen, maak je er misbruik van."
Een kerk waar gebeden wordt, zij het sporadisch. In het restaurant in het hoogkoor zie ik een gezin zitten, moeder en dochter beiden met rok, die even de ogen sluiten voor ze aan hun pompoensoep met kokosroom beginnen. Toch dapper om zo'n stil thuisritueel in de openbare ruimte voort te zetten. Ik zou het in elk geval niet durven.
Een huis van gebed dat een rovershol geworden is? Ach nee. Dit is geen slap aftreksel van een kerk, maar een boekwinkel plús. De wijdingskruisjes op de muur zijn weggehaald, waarschijnlijk al in de jaren 80 toen de kerk leeg kwam te staan (kan je een kerk eigenlijk wel ontwijden?). De versiering rondom de kruisjes zit nog op de muur, er hangt een bordje onder ter informatie.
Geen kerk, geen winkel. Dit is wat men noemt een Beleving.
Reacties
Een reactie posten